Menu

czwartek, 19 lipca 2012

Aparatka

Aparatka, dla wyjaśnienia dodam, że chodzi o sakiewkę-pokrowiec na aparat czyli mój najnowszy wytwór. To nic nadzwyczajnego, ale skoro powstał to postanowiłam, że go Wam pokaże. Nie wiem od czego zacząć, więc zacznę od samego początku. 

Całkiem niedawno zakupiłam swój osprzęt fotograficzny, dzięki któremu m.in. mogę prowadzić ten blog. Żaden ze mnie profesjonalny fotograf, natomiast na wojaże wyruszam dość często i bardzo chętnie. W związku z powyższym stwierdziłam, że lustrzanka, która z natury jest znacznych rozmiarów i wagi to w moim przypadku nie najlepszy pomysł. Nie chciałam też kupować zwykłego idioten camera, żeby jakość zdjęć nie była bardzo niska. Suma summarum postanowiłam zakupić Sony NEX-3, który jest kompaktem z wymienną optyką. Aparat nabyłam w komplecie z dwoma obiektywami z myślą, że lepszy o większych gabarytach będzie mi służył w domu i podczas wyjść plenerowo-fotograficznych, natomiast mniejszy przy dłuższych wyprawach. Obiektyw o krótkiej ogniskowej wraz z aparatem tworzą niewielką całość, którą można wrzucić do torebki nie martwiąc się o dźwiganie dodatkowego bagażu. Z tego powodu zaistniała potrzeba stworzenia pokrowca na mój NEX-3. Pokrowiec ten musiał spełniać kilka funkcji: aparat w jego wnętrzu miał zmieścić się do niewielkiej, damskiej torebki, a jednocześnie nie poobijać się o inne przedmioty w jej wnętrzu, a do tego miał jeszcze być estetyczny. Musiałam dość szybko wziąć się do pracy bo już niebawem z mężem wyruszamy na nasze wakacyjne podboje, a w tej sytuacji etui na aparat będzie 
niezbędne. 
Wpadłam na pomysł, że wykonam go z filcu pozostałego po skończeniu prac nad poduszką, która od niedawna zdobi kanapę w naszym salonie. Jak pisałam wcześniej poduszka miała być cała ozdobiona filcowymi różami, ale ostatecznie powstała tylko aplikacja. W związku z czym pozostał mi nadliczbowy materiał, który trzeba było jakoś wykorzystać. Wymyśliłam sobie, że pokrowiec będzie miał formę sakiewki ściąganej od góry sznurkiem. Aby mój twór spełniał ostatni z warunków czyli wyglądał przyzwoicie ozdobiłam go jutowym sznurkiem, który przyszyłam na okrętkę, w taki sposób by tworzył na powierzchni brązowego materiału jasne zawijasy. Dno sakiewki-pokrowca wykonałam z owalnego kawałka filcu. 

Z tego samego materiału zrobiłam także podszewkę. Pomyślałam sobie, że dwie warstwy filcu spełnią swoją funkcję i ochronią aparat przed zarysowaniami. Pomiędzy podszewką, a zewnętrzną warstwą pokrowca pozostawiłam otwór przez, który przeciągnęłam jutowy sznurek. Stwierdziłam jednak, że pojedynczy jest nieco za cienki więc wzięłam do ręki szydełko i po chwili ze sznurka powstał łańcuszek, który był grubszy i optycznie lepiej pasował do całości.  


W taki oto sposób podczas jednego wieczoru powstało etui, w którym mieści się mój niewielki aparat, a nawet jego pasek. 

Jak Wam się podoba?

Pozdrawiam serdecznie wszystkich życząc udanych, wakacyjnych wojaży i rewelacyjnych fotek, które na nich powstaną.

wtorek, 17 lipca 2012

Drewniane prawidła


Już są! Nareszcie są! Cudowne, stare, drewniane PRAWIDŁA, a w zasadzie prawidełka bo są takie filigranowe. Trafiły do mnie dzięki Agutkowi. Pewnego razu zaglądając na Wasze blogi trafiłam właśnie do agutkowego pretty pleasure, gdzie zachwyciłam się jej pięknymi, starymi prawidłami. Od razu zadziałałam w ich sprawie i szybko okazało się, że istnieje szansa zdobycia podobnych. Nie musiałam się długo zastanawiać. Już po minucie wiedziałam, gdzie je powieszę! Wymyśliłam sobie, że zajmą miejsce na ścianie w przedpokoju, tuż obok wieszaka i niewielkiego mebla, gdzie trzymam buty. Myślę, że prawidła i szafka na obuwie to dobrze dobrana para.
Na pojawienie się prawideł w moim domu, musiałam się troszkę naczekać, bo nie obyło się bez przygód. Po otrzymaniu informacji o wysyłce czekałam na nią cierpliwie kilka dni. Niestety po tygodniu bezowocnych oczekiwań zaczęłam się martwić. Napisałam nawet maila do Agutki informującego o moich niepokojach. Odpowiedź podniosła mnie na duchu, bo Agutka napisała, że jeśli jutro prawidła się nie pojawią to ruszymy niebo i ziemię, żeby w końcu dotarły. Nie musiałam jednak czekać do następnego dnia bo Agutek za chwilę przysłała kolejną wiadomość: właśnie zapukał do mnie listonosz, bo na poczcie nie mogli się doczytać DOKĄD paczka ma iść, i wszytko stało się jasne. Przesyłka przez tydzień leżała w urzędzie! Na szczęście nie zaginęła w akcji. Jednak trzeba było ją wysłać po raz drugi. Tym razem się udało. Prawidła dotarły i sprawiły mi tak dużo radości, że musiałam się nimi pochwalić.


poniedziałek, 9 lipca 2012

Filcowa poducha


Pewnego razu przeglądając "Moje Mieszkanie" zobaczyłam piękny, czerwony puf w postaci dużej, miękkiej kuli. W gazecie podali nazwę sklepu, w którym został zakupiony. Bardzo chciałam mieć podobny tyle tylko, że czerwony nie pasował do mojego salonu. Pomyślałam sobie, że może produkują takie tylko w kolorze czekoladowym. Pospiesznie sprawdziłam ten fakt. Okazało się, że pufy są dostępne w dwóch kolorach, czerwonym i czekoladowym!!! Jakaż była moja radość kiedy dowiedziałam się, że były właśnie w promocji. To nie mogło być nic innego jak przeznaczenie! Przekonałam, więc męża o konieczności dokonania nowego zakupu. 
Na kanapie widać filcową poduszkę w czasie przymiarki


Chciałam jeszcze do kompletu dokupić poduszkę, aby spoczęła na kanapie, ale nie znalazłam takiej w ofercie sklepu. Nie pozostało, więc nic innego jak ją stworzyć. Puf jak widać na zdjęciach, wykonany jest z materiału typu płótno, na który przyszyto filcowe zawijasy przypominające róże. Udałam się, więc do hurtowni materiałów w celu zakupu brązowego płótna, natomiast filc nabyłam na Allegro. Wybrałam najcieńsze arkusze, o milimetrowej grubości, aby łatwo dawały się formować. Kolor filcu i płótna dobrałam do siebie całkiem trafnie, niestety jest on nieco jaśniejszy od pufy.

Gdy zgromadziłam niezbędne materiały zabrałam się do pracy. Filc cięłam na paski, które przed przyszyciem składałam na pół i fastrygowałam. W ten sposób łatwiej było je przyszyć zagięciem do góry tworząc różane zawijaski. Po wszystkim wypruwałam fastrygę.
Arkusz filcu i wycięte z niego paski
Pasek filcu złożony na pół z fastrygą
Na początku chciałam  udekorować filcowymi różami całą poduszkę, ale w trakcie pracy, po konsultacjach z przyjaciółką i mamą postanowiłam, że wykonam tylko aplikację.
Poducha w trakcie realizacji





























Gotowa poduszka ze swoją satynową sąsiadką w kolorze kremowym
 A Wy co o tym myślicie? Tak jest ok czy lepiej byłoby pokryć filcowymi różami całość?

Udanego tygodnia życzę wszystkim. Pozdrawiam bardzo ciepło i serdecznie dziękuję za przesympatyczne komentarze, które tu zostawiacie. Każdy z nich wiele dla mnie znaczy.
Pa!

niedziela, 8 lipca 2012

Prezentowy klosz


Zimą zrobiłam swój pierwszy i do wczoraj jedyny klosz z siatki hodowlanej według pomysłu Ity z Jagodowego zagajnika. Pomysł jest tak świetny, że zrobił furorę i myślę, że wiele z Was ma już takowe w swoim dorobku. Wyprodukowany klosz bardzo spodobał się mojej przyjaciółce i poprosiła, żebym zrobiła jej podobny na urodziny. Ten dzień nadszedł wczoraj, więc się zmobilizowałam i zadanie wykonałam! 
Mam świadomość, że nie pokazuję nic nowego, ale skoro klosz już powstał to niech ma swoje pięć minut w blogowym świecie. Jest nieco mniejszy niż mój debiutancki twór, ale za to bardziej smukły i pomalowany na czarno, żeby pasował do czarno-czerwonego-beżowego mieszkania mojej przyjaciółki. Jako uchwyt posłużyła mi metalowa róża ze starszego modelu, którą przemalowałam i przetarłam. Zastąpiła ją większa, która wizualnie lepiej pasuje do sporego klosza powstałego zimą.



czwartek, 5 lipca 2012

Etykiety

Zastanawiałam się czy pokazywać Wam zrobione przeze mnie etykiety bo to nic nadzwyczajnego, w porównaniu z Waszymi cudami, ale niech będzie.
Od jakiegoś czasu wzrastała we mnie potrzeba wykonania podpisów na słoiki z przyprawami i produktami kuchennymi. No bo wiadomo, że pomylenie mąki ziemniaczanej z cukrem pudrem, albo suszonej bazylii z oregano, nie jest trudne. Postanowiłam więc ułatwić sobie sprawę. Zakupiłam kilka arkuszy foli samoprzylepnej do drukarek i praca poszła w ruch.
Uwielbiam secesję, pomyślałam więc, że fajnie by było gdyby etykiety stylistycznie nawiązywały do tego okresu. Wyszukałam w sieci odpowiadający mi obrazek i dostosowałam go do do swoich potrzeb. Trzeba było jeszcze dobrać odpowiednią czcionkę. Niestety moja wersja Worda jest słabo zaopatrzona w polskie znaki, więc pobuszowałam w necie. Opłacało się bo znalazłam {skryptotekę}, stronę z dużymi zasobami czcionek z polskimi znakami. Polecam!
Gdy wydrukowałam na swojej atramentowej drukarce pierwszą partie etykiet od razu przetestowałam ich wrażliwość na wodę. Niestety okazało się, że pod wpływem wilgoci rozmazywały się. Trzeba było na to znaleźć jakąś radę. Postanowiłam więc, że od zewnętrznej strony okleję etykiety szeroką, przezroczystą taśmą, a następnie wytnę i przykleję do słoika. Niestety ten sposób ma jeden minus. Podczas oklejania wydrukowanej foli, trzeba bardzo uważać, żeby nie powstały bąbelki powietrza.
 



W ten oto sposób szybko i łatwo wykonałam dużą ilość etykiet na wszystkie kuchenne słoiki i słoiczki. Może nie są one tak efektowne jak Wasze, ale się sprawdzają.
Teraz zdecydowanie łatwiej znaleźć odpowiedni produkt.



niedziela, 1 lipca 2012

Białe ptaki


W sypialni po pomalowaniu ścian nieco przypadkowo zawisły winylowe płyty. Chodziło o to, by szybko, w jakiś sposób urozmaicić puste płaszczyzny. I tak przewisiały one dwa lata. Jednak nie było to najszczęśliwsze rozwiązanie. Jakiś czas temu wypatrzyłam w Empiku małe, białe ceramiczne ptaszki. I powoli w mojej głowie zaczął kiełkować pomysł na nową dekorację ściany nad łóżkiem. Wymyśliłam sobie, że na prawdziwej upiłowanej z drzewa gałęzi mogą zawisnąć właśnie te ceramiczne ptaki. 
Ptaki z Empiku

Z Empiku do domu przyniosłam trzy różne sztuki, a w internetowym sklepie tendom, zakupiłam dwie kolejne. Następnie wybrałam się z mężem do lasu w celu zdobycia jakiejś interesującej gałęzi. Było wesoło bo bardzo spodobała mi się taka, która rosła około czterech metrów nad ziemią. Mój mąż staną, dosłownie i w przenośni, na wysokości zadania. Dzielnie wspiął się po pniu by ją upiłować i udało się! Oto co zawisło nad naszym łóżkiem:


























Jestem ciekawa czy spodobała się Wam ta nowa dekoracja. 
Co o niej myślicie? 
 Będzie mi bardzo miło jeśli dajcie znać...